Καλές γιορτές σε όλους τους αναγνώστες του blog και εύχομαι να περάσετε όσο το δυνατόν καλύτερα. Με αισιοδοξία, με χαμόγελο, με χαρά !

Σήμερα δεν θα υπάρξει κουραστικό άρθρο με αριθμούς και νούμερα, αλλά ένα σύντομο που θα σχετίζεται με τις γιορτινές ημέρες. Αντί των συνηθισμένων αναλύσεων, σήμερα και με αφορμή τις γιορτές η ανάρτηση θα περιστραφεί γύρω από το πώς αλλάζει ο κόσμος προς το καλύτερο (σε ΠΑΜΠΟΛΛΟΥΣ τομείς) και μάλιστα η βελτίωση έχει λάβει επιταχυνόμενους ρυθμούς, αλλά και γιατί στις γιορτινές ημέρες (αλλά και γενικά ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ) η προσφορά στην κοινωνία, η πραγματική αγάπη και η βοήθεια προς τον συνάνθρωπο θα σας/μας κάνουν πιο ευτυχισμένους ανθρώπους. Γιατί το ενδιαφέρον για την κοινωνία (αλλά και για το περιβάλλον) αρχίζει και αποτελεί πια ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ και σε επίπεδο πολιτικής ή επιχειρήσεων.

Προσωπικά είμαι εξαιρετικά αισιόδοξος, πιο αισιόδοξος από ποτέ (αν και γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος) γιατί παρατηρώ μια αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο, μια έμφαση στον άνθρωπο (μπορεί ακόμη να μην την παρατηρεί κανείς ανοικτά, με μια πρώτη ματιά, αλλά υπάρχει μια αλλαγή τάσης μεταξύ των πολιτών ανά την υφήλιο).

Εκτιμούν πολιτικούς ή και ανθρώπους που αγωνίζονται για την ισότητα αντρών-γυναικών, τα δικαιώματα ομοφυλοφ, την έμφαση στην ανάπτυξη που θα συνδυάζει όμως και την προστασία του περιβάλλοντος, όπως και την πρόνοια για τις μελλοντικές γενεές (δηλαδή πχ για τα παιδιά που θα ζουν στον κόσμο μας σε 150-200 χρόνια), την ΑΕΙΦΟΡΟ ανάπτυξη.

Πολιτικοί όπως η Jacinda Ardern δεν θα ήταν τόσο δημοφιλείς σε παγκόσμιο επίπεδο αν δεν υπήρχε μια διεθνής τάση εκτίμησης ανθρώπων που προσπαθούν για το σύνολο της κοινωνίας, ανθρώπων που έχουν ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, ανθρώπων που θέλουν να ξεπεράσουν την εποχή των διαρκών «καβγάδων», των «τσακωμών», έριδων κτλ και να ευνοήσουν τη διεθνή συνεργασία σε θέματα που απασχολούν όλους μας, τους πολίτες της Ελλάδας, της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Νέας Ζηλανδίας, του Καναδά κτλ.

Σε τελική ανάλυση, αρκετά από τα προβλήματά μας μπορούν να επιλυθούν ΜΟΝΟ με διεθνή συνεργασία και ο κορωνοιός έδειξε ότι όλοι μας «συνδεόμαστε» σε αυτόν τον πλανήτη ή ότι θέματα υγείας, θέματα προστασίας του περιβάλλοντος δεν μπορούν να επιλυθούν από καμία χώρα μόνη της (αυτό δήλωσε πρόσφατα και ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ με αφορμή την πρόσφατη διαδικτυακή σύσκεψη ηγετών για το κλίμα).

Ακόμη και η ίδια η εκλογή του Biden και η τεράστια ΕΚΠΛΗΞΗ που προκαλεί η έντονη δραστηριοποίησή του με πάμπολλα νομοσχέδια δείχνει ότι κάτι έχει αλλάξει (ακόμη και ο υποφαινόμενος δεν περίμενε τόσο πολλές και θετικές πρωτοβουλίες από το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, τόσο σύντομα, στις πρώτες 100 ημέρες του στην προεδρία).

2 πακέτα οικονομικής ενίσχυσης με τεράστιες παροχές τρις δολαρίων στα φτωχότερα στρώματα, με επενδύσεις στην εκπαίδευση, στις σχολικές δομές, με επενδύσεις στην υγεία, με ενίσχυση των οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα κτλ.

Ειδική πρόνοια για επενδύσεις στην «πράσινη» ανάπτυξη. Επιστροφή των ΗΠΑ στα διεθνή φόρα σχετικά με το κλίμα. Δέσμευση για μείωση των ρύπων κατά υψηλότερα ποσοστά τα επόμενα χρόνια.

Επιστροφή στον ΠΟΥ (από όπου είχε αποχωρήσει ο προηγούμενος πρόεδρος).

Επιστροφή στη διεθνή, πολυμερή συνεργασία (πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι θα επισκεφθεί την Ευρώπη τους επόμενους μήνες για να επανέλθει η στενή σχέση ΗΠΑ-Ευρώπης που είχε διαρραγεί).

Κινήσεις για τον ελάχιστο παγκόσμιο φόρο επιχειρήσεων (θα υπάρξει ανάλυση στο μέλλον) και καταπολέμηση της χρήσης φορολογικών παραδείσων (κυρίως από τις πολυεθνικές) για να αποφύγουν την πληρωμή φόρων (εταιρίες κολοσσοί πληρώνουν φόρους 10-15% επί των κερδών τους, όταν ο μέσος πολίτης των ΗΠΑ ή της Γερμανίας πληρώνει 40+% φόρους για την εργασία του).

Χρήση αυτών των χρημάτων για τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης παιδιών από φτωχές οικογένειες ή για τη χρηματοδότηση της περίθαλψης ανθρώπων που ζουν στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο.

Νομοσχέδιο για την ΙΣΟΤΗΤΑ αντρών και γυναικών στους εργασιακούς χώρους και την προώθηση των ΙΣΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ.

Ακόμη, ακόμη και η πρόσφατη αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων !

Ο Biden αποδεικνύεται ως τώρα ο πιο δραστήριος πρόεδρος (τουλάχιστον στις πρώτες 100 ημέρες) και μάλιστα με εξαιρετικά θετικές πρωτοβουλίες.

Ιδιαίτερα με τα 2 πακέτα οικονομικής ενίσχυσης όπου δεν άκουσε ορισμένους «ειδικούς» (ανθρώπους κολλημένους στο παρελθόν, τους «γεωκεντριστές του σήμερα», οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει ότι ο κόσμος έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια) και προχώρησε σε τεράστια δημοσιονομική ενίσχυση στις ΗΠΑ (σχεδόν 4,1 τρις δολ) δείχνοντας το «δρόμο» και στις λοιπές χώρες (πχ την Ευρώπη) ότι το μονοπάτι εξόδου από την κρίση είναι η ανάπτυξη με ταυτόχρονη έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ενίσχυση των φτωχότερων στρωμάτων.

Ταυτόχρονα ακόμη και η πρόσφατη υπαναχώρηση της κλειστής λίγκας των υπερ-πλούσιων ποδοσφαιρικών ομάδων της Ευρώπης μετά τη γενική κατακραυγή, δεν θα ήταν δυνατή πριν μερικές δεκαετίες (όπου είχε επικρατήσει η πολιτική Reagan-Thatcher). Τώρα με την αντίδραση πολιτικών, οπαδών, ακόμη και ΜΜΕ που κατηγόρησαν τις πλούσιες ομάδες για ελιτισμό, ένα σχέδιο που πριν μερικά χρόνια θα γινόταν άνετα πραγματικότητα, σήμερα και λόγω της κοινωνικής αντίδρασης, αναγκάστηκε να σταματήσει (προσωρινά ? Θα φανεί).

Η πανδημία ΑΛΛΑΞΕ τον κόσμο, ώθησε αρκετούς να αναθεωρήσουν τις προτεραιότητές τους.

Πρόσφατα το Forbes είχε ένα άρθρο σχετικά με το τεράστιο κύμα αποχώρησης CEO ή και ιδρυτών επιχειρήσεων από την καθημερινή λειτουργία τους. Θα αναλυθεί και στο μέλλον, αλλά προσωρινά να αναφερθεί η περίπτωση του Bezos (πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο), ο οποίος στα 57 του χρόνια παραιτήθηκε από CEO της Amazon για να αφιερώσει το χρόνο του σε άλλα πράγματα που του αρέσουν (το fund του για το περιβάλλον, την εταιρία διαστήματός του κτλ). Γενικά ο μέσος χρόνος παραμονής ενός CEO στη θέση του μειώθηκε στα 6,9 χρόνια (έναντι 8,3 ετών παλιότερα), καθώς οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ακόμη και μόλις μετά από 6-7 χρόνια στις ανώτερες θέσεις έχουν κερδίσει αρκετά χρήματα για να μην έχουν οικονομικό πρόβλημα και με την πανδημία του κορωνοιού έχουν κατανοήσει ότι υπάρχουν και άλλες προτεραιότητες πέρα από το να ξυπνάς το πρωί και να συμμετέχεις σε meetings.

Μπορεί να θέλει κανείς να ασχοληθεί με την ξυλουργική, να ασχοληθεί με ένα φυτώριο, να ασχοληθεί με ανακατασκευή παλιών αρχοντικών, να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, να ασχοληθεί με τα κοινά (όντως αυτό συνέβη με έναν CEO ο οποίος παραιτήθηκε στις ΗΠΑ για να ασχοληθεί με την τοπική του κοινότητα). Να ταξιδέψει ανά τον κόσμο. Οτιδήποτε γενικά !

Εδώ να θυμίσουμε ότι και ο Bill Gates έπαψε να είναι CEO πριν πολλά χρόνια (παρέμεινε ως πρόεδρος για ένα διάστημα, μια θέση περισσότερο «τυπική» παρά ουσιαστική, καθώς γενικά τις εταιρίες τις «τρέχουν» οι CEOs) και τώρα πια, κοντά στα 70 του, δεν ασχολείται καθόλου με αυτήν, παρά με τις άλλες του δραστηριότητες στη ζωή. Κάποια στιγμή θα αναλύσουμε και κάτι που είπε ότι θα συμβούλευε τους νεότερους στη ζωή, το 3πτυχο που ανέφερε (να περνάτε χρόνο με την οικογένειά σας και τους δικούς σας ανθρώπους, να μαθαίνετε κάθε μέρα κάτι καινούριο-όχι σχετικά μόνο με την εργασία σας, διαβάζοντας βιβλία ή κάνοντας νέες δραστηριότητες και να προσπαθείτε να βελτιώνετε τη ζωή και την καθημερινότητα των ανθρώπων γύρω σας. «Όσο ασήμαντες και αστείες αν φαίνονται αυτές οι τρεις συμβουλές σε ένα νέο, θα κατανοήσει αργότερα πόσο σημαντικές είναι» είπε περίπου ο Gates).

Άλλωστε ο μέσος δυτικός άνθρωπος έχει ήδη κερδίσει το "ovarian lottery" (το "λαχείο των ωαρίων") όπως το αποκάλεσε ο Warren Buffett (μπορείτε να διαβάσετε την παλιότερη σχετική ανάρτηση), δηλαδή ο μέσος δυτικός άνθρωπος στις ΗΠΑ, στη Γαλλία, στην Ελλάδα, γεννήθηκε σε μια χώρα όπου υπάρχει ένα σχετικά μεσαίο προς υψηλό βιοτικό επίπεδο και του δίνονται ευκαιρίες στη ζωή του σε σχέση με το μέσο άνθρωπο που γεννιέται πχ στην Αφρική. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε και αυτό.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ τα τελευταία χρόνια και μετά την πανδημία, τολμώ να πω ότι αλλάζει προς το καλύτερο, έστω και σταδιακά.

Οπότε γιατί η προσφορά στην κοινωνία, η πραγματική αγάπη και η βοήθεια προς το συνάνθρωπο μας κάνουν πιο ευτυχισμένους ΠΕΡΑ από συναισθηματικούς λόγους και για ορθολογικούς ?

Εδώ να διευκρινίσουμε ότι με τον όρο πραγματική αγάπη, όπως έχει αναφερθεί, εννοούμε την ανόθευτη, την αληθινή αγάπη.

Οι άνθρωποι συνήθως αγαπάμε αναμένοντας, άμεσα ή έμμεσα, κάποια «ανταπόδοση». Αν ο άλλος/άλλη σταματήσει να ενδιαφέρεται για εμάς, αν δεν μας προσφέρει τρυφερότητα ή κάτι ερωτικό, σταματάμε και εμείς να «αγαπάμε», καθώς στην πραγματικότητα δεν αγαπούσαμε πραγματικά, αγαπούσαμε αυτό που αναμέναμε να «πάρουμε» και εμείς πίσω με την αγάπη μας. Αυτό ισχύει σε σχέσεις συντρόφων, σε σχέσεις διαπροσωπικές, ισχύει και ακόμα όταν μπορεί να κάνουμε κάποιο καλό σε έναν άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων.

Ενδόμυχα ίσως επιθυμούμε να πάρουμε μια αγκαλιά, ένα ευχαριστώ έστω για την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείξαμε.

Πραγματική αγάπη όμως (και δυσεύρετη στην εποχή μας) είναι να αγαπάς τον άλλον χωρίς να αναμένεις κάτι.

Να κάνεις κάποιο καλό σε έναν άνθρωπο ή σε ομάδα ανθρώπων, δίχως να αναμένεις ούτε καν ένα ευχαριστώ.

Να βοηθάς τους άλλους απλά και μόνο επειδή ενδιαφέρεσαι για αυτούς.

Σίγουρα είναι δύσκολο για όλους μας, καθώς ακόμα και στις σχέσεις παιδιών-γονέων, αν πχ ο γονέας ή το παιδί συμπεριφέρεται άσχημα, τότε πιθανόν να «διαρραγεί» η σχέση αγάπης (φανταστείτε να μην μιλάτε με τους γονείς σας για καιρό, να μην τηλεφωνείτε, να μην ενδιαφέρεστε κτλ. Μπορεί και αυτοί να σταματήσουν να σας "αγαπούν" το ίδιο ή έστω να διαρραγεί η σχέση αγάπης. Συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις). Σε συντροφικές σχέσεις φυσικά η "αγάπη" χάνεται πολύ πιο εύκολα, αν σταματήσει η τρυφερότητα, αν σταματήσουν τα φιλιά, αν σταματήσει γενικά το ενδιαφέρον ενός από τους δύο για τον άλλο/η. Ή και όταν οι άνθρωποι κάνουν μια φιλανθρωπία, αλλά ενδόμυχα θέλουν να "ικανοποιήσουν" κάτι προσωπικό, να κερδίσουν ένα ευχαριστώ, μια "επιβράβευση".

Η πραγματική αγάπη είναι δύσκολη και στην εποχή μας, θα μπορούσα να πω σχεδόν αδύνατη. Σε μια εποχή "παρτακισμού" και σε ένα ον, όπως ο άνθρωπος που είναι εγωιστικό, είναι σχεδόν αδύνατον να αγαπήσει κανείς πραγματικά τον συνάνθρωπο (γενικά, όχι μόνο συντροφικά. Γενικά).

Σχεδόν όμως, σχεδόν αδύνατον. Γιατί είναι, έστω και δύσκολα, δυνατόν. Αν αφήσουμε γενικά πίσω τον «εγωισμό» μας, την επιθυμία μας να «πάρουμε» και εμείς κάτι, μια αγκαλιά (πχ στις συντροφικές σχέσεις) ή στις μη συντροφικές, έναν καλό λόγο, ένα ευχαριστώ, οτιδήποτε.

Η προσφορά στον συνάνθρωπο, η βοήθεια σε έναν οποιονδήποτε συνάνθρωπό μας (πχ έναν άνθρωπο που έχει οικονομικά προβλήματα, μια οικογένεια, έναν νέο που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα με τα λεφτά από την εργασία του, στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα, οπουδήποτε) μας κάνει ευτυχισμένους. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ευτυχισμένους.

Ο λόγος είναι ότι η ευτυχία στη ζωή μας είναι ένα διαρκές ταξίδι, ποτέ δεν μπορεί να είναι κανείς ευτυχισμένος, καθώς το μυαλό των περισσότερων από εμάς δεν μας αφήνει. Χρειάζεται νέα ερεθίσματα, νέους «στόχους», η απόλυτη ευτυχία είναι θέμα του μυαλού. Ούτε με άπειρα υλικά αγαθά, ούτε με άπειρους συντρόφους, ούτε με μια «τέλεια» ζωή κατακτάς τη «διαρκή ευτυχία».

Η ευτυχία κατακτάται όταν είμαστε χαρούμενοι με τη ζωή μας και με τον εαυτό μας και με τις σχέσεις μας με τους γύρω μας.

Κάθε στιγμή μας πρέπει να είναι μια στιγμή γέλιου, χαράς και προσφοράς.

Ένας άνθρωπος που σε όλη του τη ζωή είχε 500 σπίτια, 10 κότερα, 50 αυτοκίνητα, 100 συντρόφους, τα είχε όλα, όταν φθάσει σε μια προχωρημένη ηλικία που δεν θα μπορεί να τα χαρεί, θα «πονάει» περισσότερο, το μυαλό του θα έχει «χάσει» την ευτυχία και θα αναπολεί το «τότε» που ήταν ΤΑΧΑ «ευτυχισμένος όταν τα «είχε όλα».

Ένας άνθρωπος όμως που έχει βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του σε μια δύσκολη στιγμή, που έχει βοηθήσει μια οικογένεια σε μια δύσκολη στιγμή, μπορεί να δει λίγο πριν φύγει, αυτόν τον άνθρωπο που βοήθησε να πετυχαίνει στη ζωή του, να γίνεται ένας επιστήμονας που πηγαίνει την ανθρωπότητα μπροστά. Εκείνη τη στιγμή θα νιώσει ευτυχισμένος, ίσως περισσότερο από ποτέ.

Τώρα στις γιορτές, αλλά και γενικά, η συμβουλή μου είναι να προσφέρετε στους γύρω σας, στην κοινωνία, να αγαπάτε πραγματικά και να βοηθάτε τον συνάνθρωπό σας.

Τα χρήματα, οκ μπορούν ίσως να εξασφαλίσουν ότι δεν θα έχει κανείς οικονομικό «άγχος» στη ζωή του αλλά έρχονται για όσους ανθρώπους έχουν μυαλό (ιδίως στη σύγχρονη εποχή όπου μπορεί κανείς να κερδίσει χρήματα μέσω εργασίας, μέσω επενδύσεων, μέσω ακόμη και του YouTube!). Αν έχει κανείς μυαλό στη σύγχρονη εποχή και δη σε μια δυτική χώρα, θα καταφέρει να κερδίσει χρήματα και να μειώσει το οικονομικό άγχος.

Από εκεί και πέρα, η ζωή είναι πολύυυυυυυυυ ωραία για να ασχολείται κανείς με αυτό ή για να μην προσφέρει στους γύρω του.

Η ζωή, πέρα από την επιτυχία στην εργασία (όπου χρειάζεται πχ σοβαρότητα και εργατικότητα, αλλά, όπως προαναφέρθηκε, αν έχει κανείς μυαλό, θα τα καταφέρει) χρειάζεται κυρίως:

Να γελάμε. Να γελάμε. Να γελάμε.

Να ταξιδεύουμε.

Να χορεύουμε.

Να αναζητάμε τον/την συνοδοιπόρο μας στη ζωή (στο ερώτημα «και πώς ξέρει κανείς ότι αυτός/αυτή είναι ο/η συνοδοιπόρος του/της στη ζωή?», η απάντηση είναι ότι πάντα το ξέρει κανείς, το ξέρει το ένστικτο, το υποσυνείδητό του/της. Το καταλαβαίνει και ο άλλος/η άλλη).

Να ζούμε ωραίες στιγμές με τους ανθρώπους μας.

Να προσφέρουμε στην κοινωνία.

Να αγαπάμε πραγματικά.

Να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας.

Να ταξιδεύουμε (και ξανά)

Να χορεύουμε (και ξανά)

Να γελάμε. Να γελάμε. Να γελάμε.

Η ζωή είναι πολύυυυυυυυ ωραία.

Καλές γιορτές σε όλους με αισιοδοξία, χαρά και γέλιο!

Να περάσετε ΤΕΛΕΙΑ !!!

ΕΥΚΟΛΟΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΤΕ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ 5 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ? Σας εξηγώ το τρόπο στο σύντομο άρθρο

http://www.orthologikos.gr/2016-08-22-21-59-50/53