Το σημερινό άρθρο θα είναι σύντομο και αφορμή για αυτό στάθηκε η πρόσφατη χιονοθύελλα στο Τέξας και η συμπεριφορά ενός πολιτικού της συγκεκριμένης πολιτείας, του Τ. Cruz (δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στο συμβάν, καθώς υπάρχουν άπειρα videos ανηρτημένα από ενημερωτικά δίκτυα των ΗΠΑ όπου μπορεί κανείς να δει τι ακριβώς συνέβη).
Είναι ίσως ώρα να σκεφτούμε γιατί οι πολίτες επιλέγουν στις ΗΠΑ πολιτικούς τύπου Τραμπ ή Κρουζ, δηλαδή πολιτικούς χωρίς ενσυναίσθηση. Γιατί όχι μια Jacinda Ardern ? Γιατί μια πολιτικός ή μάλλον άνθρωπος με τα χαρακτηριστικά της να εκλέγεται στη Νέα Ζηλανδία αλλά όχι στις ΗΠΑ ?
Παρατηρώντας κείμενα ή σχόλια διαφόρων πολιτών των ΗΠΑ που ψήφιζαν χωρίς δεύτερη σκέψη Τραμπ (ή Κρουζ), συμπεραίνει κανείς ότι προτιμούν ένα είδος πολιτικού που να φαίνεται (κατά τα λεγόμενά τους ή κατά τον τρόπο σκέψης τους, εξού και τα εισαγωγικά) «ισχυρός», να έχει «πυγμή», να «βάζει στη θέση τους τις ξένες χώρες» (άσχετα αν δεν ισχύουν ή όχι τα παραπάνω, να «φαίνεται» ότι ισχύουν στα μάτια του πολίτη). Άσχετα αν πχ ο Τραμπ είχε μηδέν ενδιαφέρον για την πλειονότητα των πολιτών, εκφραζόταν με αναιδέστατο τρόπο για ανθρώπους, ήταν πλήρως ανενημέρωτος σχετικά με διάφορα θέματα, συμπεριφερόταν σαν αγροίκος, αδιαφορούσε για την επιστήμη (πχ στο θέμα της πανδημίας, αλλά και στην κλιματική αλλαγή).
Όμως ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών στις ΗΠΑ τον ψήφισε και μάλιστα κέρδισε περισσότερες ψήφους στη 2η εκλογική αναμέτρηση για την επανεκλογή του.
Γιατί οι συγκεκριμένοι πολίτες «επικύρωσαν» με την ψήφο τους τη συμπεριφορά του? Ο ίδιος φαίνεται ότι δεν έχει ούτε ψήγμα ενσυναίσθησης, ψήγμα empathy, δεν μπορεί καν να «έρθει στη θέση» ενός απλού πολίτη και δη ενός φτωχού. Όμως τον ψήφισαν αρκετοί άνθρωποι από τη χαμηλότερη τάξη γιατί ήθελαν κάποιον «ισχυρό», κάποιον "δυνατό», τους τύφλωσε μάλλον η λαθεμένη εικόνα που είχαν φτιάξει στο μυαλό τους.
Γιατί όμως να ταυτίζεται η «δύναμη» ή η «πυγμή» (σε εισαγωγικά) με το να μην διαθέτει κανείς ενσυναίσθηση ? Να μην μπορεί να έρθει στη θέση του άλλου ανθρώπου ή γενικότερα να μην δείχνει ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο (ή για τον συμπολίτη του) ?
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ατόμων και στην καθημερινή ζωή αλλά και γνωστών που δεν τους λες «μη δυνατούς» (σε εισαγωγικά και πάλι γιατί είναι σχετική έννοια) που έχουν όμως και ενσυναίσθηση, όπως για παράδειγμα ο Dwayne Johnson (Rock) ο οποίος είναι πετυχημένος, πλούσιος, «δυνατός», αλλά ποτέ δεν ξεχνάει να δείχνει και την αγάπη του σε διάφορους συνανθρώπους του μέσω φιλανθρωπιών, δωρεών κτλ. Υπάρχουν άπειρα videaκια του με «εκπλήξεις» του σε διάφορους ανθρώπους, με την σκέψη του για τους πιο αδύναμους κτλ. Ή του Lebron James, επίσης πετυχημένου, «δυνατού», αλλά ταυτόχρονα και ατόμου που φτιάχνει σχολεία για παιδιά από φτωχές οικογένειες, έχει κοινωνική δράση, ενδιαφέρεται να βοηθήσει τους γύρω του.
Η σύγχρονη παγκόσμια κοινωνία και πολιτική χρειάζεται πολιτικούς αλλά ΚΑΙ πολίτες με ενσυναίσθηση, με empathy.
Είναι δύσκολο για αρκετούς ανθρώπους που έχουν «ζαλιστεί» από τη συνεχή επιδίωξη των χρημάτων («να γίνω ο πλουσιότερος άνθρωπος όλων»), από τον «ωφελιμισμό», τον «παρτακισμό» που υπάρχει γύρω μας (γύρω από κάθε άνθρωπο της σύγχρονης εποχής).
Υπάρχουν όμως και πάρα πολλοί (που ευτυχώς αυξάνονται διαρκώς) άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τον άλλο, μπορούν να έρθουν στη θέση του (να κατανοήσουν τι σημαίνει να έχεις γεννηθεί σε μια φτωχή χώρα σε αντίθεση με το να έχεις γεννηθεί για παράδειγμα στις ΗΠΑ ή στην Ελβετία), υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ.
Το καλό είναι ότι διαρκώς αυξάνονται/αυξανόματε. Οι αξίες ενός σύγχρονου ανθρώπου πρέπει να περιστρέφονται και γύρω από την ΑΓΑΠΗ, την κοινωνική αλληλεγγύη, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, την προσφορά, την φιλανθρωπία, ακόμα, ακόμα και μια αγκαλιά ή ένα χαμόγελο σε έναν άνθρωπο σε δυσκολία.
Η ενσυναίσθηση πρέπει να αποτελεί πια ένα από τα σημαντικά κριτήρια για την αξιολόγηση τόσο των πολιτικών στις ΗΠΑ (ή διεθνώς) αλλά και των απλών πολιτών.
Όπως έχει προαναφερθεί, πώς θα ήταν ο κόσμος αν όλες οι χώρες είχαν για πρωθυπουργό, πρόεδρο ή γενικά επικεφαλής τους μια Jacinda Ardern ?
Μια έξυπνη, καλοπροαίρετη, ευγενική, με ενσυναίσθηση, δυναμική και χαμογελαστή πολιτικό που δεν χωρίζει τους ανθρώπους και πολίτες, αλλά προσπαθεί να τους ενώσει.
Χρειαζόμαστε 200-250 Jacindες (χαχα) και είμαι σίγουρος ότι σταδιακά θα τις αποκτήσουμε, κάθε χώρα και γενικά η υφήλιος θα αρχίσει (ή έχει ήδη αρχίσει σε πολλές περιπτώσεις) να εκτιμά και άλλα χαρακτηριστικά σε έναν πολιτικό.
Αισιοδοξία, καθώς έχουμε την Jacinda, έχουμε τον Kelly (γερουσιαστή πια της Αριζόνα), έχουμε ανθρώπους που προσπαθούν να βοηθήσουν τις χώρες τους, τις πολιτείες τους, τους πολίτες τους και ταυτόχρονα έχουμε και έναν αυξανόμενο αριθμό πολιτών και ιδιαίτερα νέων πολιτών που και οι ίδιοι νιώθουν μια ανάγκη για αλλαγή προς το καλύτερο, προς το ανθρώπινο, προς το να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο ή τον συμπολίτη μας. Όπως και με την αισιοδοξία που υπάρχει για την επίλυση του χρέους που η λύση του θα δοθεί με κοινή λογική και με σκέψη για τις επόμενες γενιές, έτσι και γενικά στην κοινωνία τα προβλήματα θα λυθούν με ενσυναίσθηση (empathy), αγάπη και κατανόηση και ήδη η παγκόσμια κοινωνία αρχίζει να επιζητεί αντίστοιχους ανθρώπους. Υπάρχει άπλετη αισιοδοξία γιατί οι αριθμοί αρχίζουν και «έρχονται» (αλλού σιγά-σιγά, αλλού ταχύτερα) με το μέρος της κοινής λογικής, της ενσυναίσθησης, της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Προσωρινά, σας αφήνω με ένα videaκι με εκατομμ. views της Jacinda Ardern και πόσο cool, έξυπνη, ήρεμη, χαμογελαστή, down to earth και με χιούμορ είναι (από μια επίσκεψη του Stephen στη Νέα Ζηλανδία όπου τον παρέλαβε από το αεροδρόμιο η ίδια):
Ευχαριστώ για την ανάγνωση!
ΕΥΚΟΛΟΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΤΕ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ 5 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ? Σας εξηγώ το τρόπο στο σύντομο άρθρο
Comments powered by CComment